Το ASTM D3574 είναι η δοκιμαστική μέθοδος για τον εύκαμπτο αφρό πολυουρεθάνης που χρησιμοποιείται ευρέως σε πολλά αντικείμενα οικιακής και βιομηχανικής χρήσης. Οι δοκιμές περιλαμβάνουν αντοχές συμπίεσης, παραμόρφωσης, σχισίματος και εφελκυσμού.
Υπάρχουν δύο γνωστοί τύποι αφρού πολυουρεθάνης : εύκαμπτος και άκαμπτος. Οποιοδήποτε υλικό προορίζεται για θερμομόνωση ταράτσας θα πρέπει να μην δέχεται θλίψη και συμπίεση από το βάρος των κονιαμάτων που ακολουθούν. Ο συντελεστής αγωγιμότητας λ και ο δείκτης R θα πρέπει να προσδιοριστούν με το τελικό αποτέλεσμα της μόνωσης. Οταν κάποια εύκαμπτα υλικά δέχονται φορτία και συμπιέζονται αρκετά, χάνουν την θερμομονωτική τους ικανότητα διότι οι κυψέλες συρρικνώνονται και χάνεται ο εγκλωβισμένος αέρας.
Πολλά είδη οικιακή χρήσης είναι κατασκευασμένα από αφρό πολυουρεθάνης
Επιπλέον να διευκρινίσουμε ότι η σύσταση της πολυουρεθάνης δεν είναι πάντα ίδια. Μπορεί να αλλάξει με οποιαδήποτε προσθήκη, υδρογόνου, νερού ή διογκωτικών υλών ανάλογα με τις ανάγκες που θέλει να καλύψει. Τα κίτρινα σφουγγάρια κουζίνας, μαξιλάρια επίπλων, υλικα στα ταμπλό των αυτοκινήτων και πολλά άλλα είναι κατασκευασμένα από αφρό πολυουρεθάνης.
Μέτρηση της θερμομονωτικής ικανότητας μετά από συμπίεση
Ο άκαμπτος αφρός πολυουρεθάνης έχει χαμηλό συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας αλλά η μέτρηση του θα πρέπει να γίνεται μετά από συμπίεση. Όταν λοιπόν η κατασκευή της πολυουρεθάνης απαιτεί ανάμιξη και διάφορες προσθήκες επι τόπου, με ακαθόριστο πάχος και αντοχή σε θλίψη καταλαβαίνουμε οτι δεν υπάρχει σωστό πρότυπο θερμομόνωσης.
Σε αντίθετη περίπτωση μπορούμε να προσδιορίσουμε απόλυτα και με ακρίβεια μία πλάκα πολυουρεθάνης σταθερών διαστάσεων που έχει μετρηθεί και πιστοποιηθεί για τον σκοπό που προορίζεται (διαθέτει όλα τα απαιτούμενα έγγραφα και ιδιότητες).
Στεγανοποίηση με πολυουρεθάνη μπορούν να κάνουν μόνο άκαμπτοι αφροί που έχουν υποστεί δυαδικές χημικές ενώσεις, που αντιδρούν με την πολυουρεθάνη, και όχι άλλοι τύποι πολυουρεθάνης.
Τοξικότητα και επικινδυνότητα
Επίσης η τοξικότητα της πολυουρεθάνης σε περίπτωση φωτιάς είναι άκρως επικίνδυνη. Τα σωματίδια που απελευθερώνονται κατά την παραγωγή και κατά την κοπή της είναι επίσης επικύνδυνα για την υγεία, διότι συσσορεύονται στους πνεύμονες.
Στο παρακάτω άρθρο αναφέρόμαστε στην εμπειρία μας σε σχέση με την ψεκαστή πολυουρεθάνη που συνανταμε σε ελληνικές ταράτσες.
Συνήθως σε μορφή σφουγγαριού και πάχος μικρότερο από 5 εκατοστά. Όταν ανοίγουμε ταράτσες για τοποθέτηση αεραγωγών και αφαιρούμε κομμάτια πολυουρεθάνης, βλέπουμε οτι ζυγίζουν πολύ περισσότερο από την αρχική κατάστασή τους, από τα νερά που έχουν απορροφήσει.
Μπορεί η άκαμπτη πολυουρεθάνη και με διαφορες προσθήκες χημικών να στεγανοποιεί αλλά αυτό που έχουμε συναντήσει εμείς μέχρι στιγμής σε ταράτσες δηλώνει το αντίθετο.
Είναι αξιόπιστο υλικό όταν πληρούνται τα πρότυπα
Δεν προσπαθούμε να μειώσουμε ή να δυσφημίσουμε την πολυουρεθάνη, διότι είναι ένα αξιόπιστο και ευρέως χρησιμοποιημένο υλικό σε πολλούς τομείς. Αν πληρεί τα πρότυπα και φέρει όλα τα απαιτούμενα πιστοποιητικά ως προς την χρήση του, είναι ένα πολύ καλό θερμομονωτικό υλικό (με αντοχή σε συμπίεση, τριβή, σχίσιμο, παραμόρφωση).
Σε άλλη περίπτωση δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι αυτό που κατασκευάζουν κάποιοι, σε αυτοσχέδιες μηχανές και ονομάζουν πολυουρεθάνη, στεγανοποιεί ή θερμομονώνει.
Δείτε περισσότερα για τις χρήσεις της πολυουρεθάνης στη wikipedia
Πρότυπο ASTM C1029-20 αφρού πολυουρεθάνης για θερμομόνωση
→ Παρακάτω αναφερόμαστε σε προσωπικές μας εμπειρίες σε σχέση με την ψεκαστή πολυουρεθάνη που συναντάμε σε ταράτσες
Ένα ημιτελές σύστημα θερμομόνωσης που συνηθίζεται ακόμα και σήμερα από αρκετούς στον χώρο. Ημιτελές γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει στεγάνωση πουθενα στα συστήματα αυτά (εκτός αν παραδόξως χαρακτηρίζαμε το αρχικό πισσάρισμα της ταράτσας, φράγμα υδρατμών, ως στεγάνωση).
Η ψεκαστή πολυουρεθάνη (σε πολλές περιπτώσεις) δεν είναι στεγανωτικό υλικό
Αν και συνηθίζεται να λέγεται ό,τι η ψεκαστή πολυουρεθάνη στεγανοποιεί. Αυτό είναι μύθος διότι όπως γνωρίζουμε το υλικό αυτό αποτελεί σφουγγάρι και απορροφά νερό 10 φορές ίσο με το βάρος του. Αν δεχτουμε λοιπον οτι ειναι το κυριο θερμομονωτικό υλικό ενος συστήματος θα πρέπει να είναι ανέπαφο από υγρασία για να λειτουργήσει ως θερμομόνωση. Αυτά τα συστήματα πολυουρεθάνης καλύπτονται από κονίαμα τσιμέντου για ρύσεις και βατότητα. Επίσης υπάρχει μεγάλη αδυναμία του υλικού σε ό,τι αφορά την θερμομονωτικότητα γιάτι δεν έχουμε ίδια πάχη μόνωσης σε όλη την επιφάνεια. Η πολυουρεθάνη θα διογκωθεί και θα δώσει μία ανισόπεδη επιφάνεια από άκρη σε άκρη με συνέπεια να έχουμε διαφορές στην απόλυτη αγωγιμότητα.
Τελευταίο υλικό της μόνωσης είναι το τσιμέντο
Τσιμέντο με πορώδη επιφάνεια και σύσταση, όπως και μικρότερο βάρος. Αυτό είναι το τελικό υλικό της θερμομόνωσης το οποίο είναι 100% απορροφητικό σε υγρασίες όπως και η πολυουρεθάνη που υπάρχει από κάτω. Ως θερμομόνωση λοιπόν, θεωρείται αποτυχία διότι αν θερμογραφήσουμε ένα τέτοιο σύστημα θα δούμε τεράστιες απώλειες και συνεχή παρακράτηση νερού.
Το μόνο ελαφρυντικό σε αυτού του τύπου τις μονώσεις ταρατσών, που θεωρούμε ο,τι είναι 100% σκόπιμο από τους κατασκευαστές είναι η έλλειψη στεγάνωσης.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Και αυτό συμβαίνει για 2 βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι η μείωση κόστους υλικών και η αύξηση του κέρδους του εφαρμοστή και η 2η και βασικότερή ειναι η εξασφαλισμένη μεγάλη αναπνοή του συστήματος σε όλη την επιφάνεια του, εφόσον δεν υπάρχει υγρομόνωση, και η άμεση απεγκλώβιση της υγρασίας μέσω υδρατμών, ώστε να μην προλάβει να εκδηλωθεί υγρασία στα ταβάνια του κάτω ορόφου.
Υπάρχει εξαπάτηση προς τους πελάτες;
Έτσι οι ιδιοκτήτες πιστεύουν ό,τι έχουν κάνει μία καλή θερμομόνωση και στεγανοποίηση αλλά δυστυχώς δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο. Απλή απόδειξη θα ήταν μία θερμογραφία σε ένα τέτοιο σύστημα αμέσως μετά από βροχόπτωση.
Καταλήγουμε ότι σε καμία περίπτωση η διογκούμενη ψεκαστή πολυουρεθάνη δεν είναι στεγανωτικό υλικό και ότι μία σωστή θερμομόνωση ταράτσας πρέπει να αποτελείται από θερμομονωτικά υλικά που μένουν ανέπαφα απο υγρασίες, αλλά και στεγανωτικά υλικά με ελαστικότητα και καλή συμπεριφορά ,ώστε να μην επιτρέπουν την εισχώρηση υγρασίας στην θερμομόνωση.
Γιατί σταμάτησε το πρόβλημα υγρασίας που είχα όταν έκανα μόνωση με πολυουρεθάνη;
Επίσης μπορεί να σταμάτησε το πρόβλημα της υγρασίας που είχαμε γιατί πολύ απλά η πολυουρεθάνη συγκρατεί το επιπλέον νερό και στην συνέχεια το απεγκλωβίζει. Κάνετε ενδελεχή έρευνα αγοράς σε ό,τι αφορά τα υλικά και τις ιδιότητές τους για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεως.
Αφήστε ένα σχόλιο