Ένα ημιτελές σύστημα θερμομόνωσης που συνηθίζεται ακόμα και σήμερα από αρκετούς στον χώρο. Ημιτελές γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει στεγάνωση πουθενα στα συστήματα αυτά (εκτός αν παραδόξως χαρακτηρίζαμε το αρχικό πισσάρισμα της ταράτσας, φράγμα υδρατμών, ως στεγάνωση).
Η πολυουρεθάνη δεν είναι στεγανωτικό υλικό
Αν και συνηθίζεται να λέγεται ό,τι η πολυουρεθάνη στεγανοποιεί. Αυτό είναι μύθος διότι όπως γνωρίζουμε το υλικό αυτό αποτελεί σφουγγάρι και απορροφά νερό 10 φορές ίσο με το βάρος του. Αν δεχτουμε λοιπον οτι ειναι το κυριο θερμομονωτικό υλικό ενος συστήματος θα πρέπει να είναι ανέπαφο από υγρασία για να λειτουργήσει ως θερμομόνωση. Αυτά τα συστήματα πολυουρεθάνης καλύπτονται από κονίαμα τσιμέντου για ρύσεις και βατότητα. Επίσης υπάρχει μεγάλη αδυναμία του υλικού σε ό,τι αφορά την θερμομονωτικότητα γιάτι δεν έχουμε ίδια πάχη μόνωσης σε όλη την επιφάνεια. Η πολυουρεθάνη θα διογκωθεί και θα δώσει μία ανισόπεδη επιφάνεια από άκρη σε άκρη με συνέπεια να έχουμε διαφορές στην απόλυτη αγωγιμότητα.
Τελευταίο υλικό της μόνωσης είναι το τσιμέντο
Τσιμέντο με πορώδη επιφάνεια και σύσταση, όπως και μικρότερο βάρος. Αυτό είναι το τελικό υλικό της θερμομόνωσης το οποίο είναι 100% απορροφητικό σε υγρασίες όπως και η πολυουρεθάνη που υπάρχει από κάτω. Ως θερμομόνωση λοιπόν, θεωρείται αποτυχία διότι αν θερμογραφήσουμε ένα τέτοιο σύστημα θα δούμε τεράστιες απώλειες και συνεχή παρακράτηση νερού.
Το μόνο ελαφρυντικό σε αυτού του τύπου τις μονώσεις ταρατσών, που θεωρούμε ο,τι είναι 100% σκόπιμο από τους κατασκευαστές είναι η έλλειψη στεγάνωσης.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Και αυτό συμβαίνει για 2 βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι η μείωση κόστους υλικών και η αύξηση του κέρδους του εφαρμοστή και η 2η και βασικότερή ειναι η εξασφαλισμένη μεγάλη αναπνοή του συστήματος σε όλη την επιφάνεια του, εφόσον δεν υπάρχει υγρομόνωση, και η άμεση απεγκλώβιση της υγρασίας μέσω υδρατμών, ώστε να μην προλάβει να εκδηλωθεί υγρασία στα ταβάνια του κάτω ορόφου.
Υπάρχει εξαπάτηση προς τους πελάτες;
Έτσι οι ιδιοκτήτες πιστεύουν ό,τι έχουν κάνει μία καλή θερμομόνωση και στεγανοποίηση αλλά δυστυχώς δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο. Απλή απόδειξη θα ήταν μία θερμογραφία σε ένα τέτοιο σύστημα αμέσως μετά από βροχόπτωση.
Καταλήγουμε ότι σε καμία περίπτωση η διογκούμενη ψεκαστή πολυουρεθάνη δεν είναι στεγανωτικό υλικό και ότι μία σωστή θερμομόνωση ταράτσας πρέπει να αποτελείται από θερμομονωτικά υλικά που μένουν ανέπαφα απο υγρασίες, αλλά και στεγανωτικά υλικά με ελαστικότητα και καλή συμπεριφορά ,ώστε να μην επιτρέπουν την εισχώρηση υγρασίας στην θερμομόνωση.
Γιατί σταμάτησε το πρόβλημα υγρασίας που είχα όταν έκανα μόνωση με πολυουρεθάνη;
Επίσης μπορεί να σταμάτησε το πρόβλημα της υγρασίας που είχαμε γιατί πολύ απλά η πολυουρεθάνη συγκρατεί το επιπλέον νερό και στην συνέχεια το απεγκλωβίζει. Κάνετε ενδελεχή έρευνα αγοράς σε ό,τι αφορά τα υλικά και τις ιδιότητές τους για να μην βρεθείτε προ εκπλήξεως.
Αφήστε ένα σχόλιο